W wyrażeniu, o którym mowa, mamy do czynienia z rzeczownikiem złożonym z dwóch członów znaczeniowo nierównorzędnych (pierwszy jest określeniem drugiego), których kolejność została przestawiona (por. cud-dieta, herod-baba, zuch-chłopak itp.). Chodzi o słowo facet (to element zasadniczy) i formę bomba będącą przenośnym nazwaniem cech jakiegoś mężczyzny (‘świetny, wspaniały, niezwykły, superowy’). Jeśli człon bomba znajduje się w postpozycji, pisze się facet bomba; kiedy jednak wysuniemy go na czoło, wówczas – zgodnie z regułą [187] 51.2 zawartą w Wielkim słowniku ortograficznym PWN pod redakcją E. Polańskiego (Warszawa 2017, część wstępna, s. 85) – trzeba napisać bomba-facet (tak samo pistolet-facet, furiat-facet, gbur-facet, milczek-facet, nerwus-facet itp.). Przyznaję, że w pierwszej chwili owo połączenie rzeczowników za pomocą dywizu wygląda na złożenie równorzędne znaczeniowo i… nielogiczne. Dlatego należy odpowiednio je zinterpretować i zastosować regułę dotyczącą zapisywania tego rodzaju połączeń, w której mówi się o przestawieniu członów.