Charlotte i Charlotta

Charlotte i Charlotta
25.05.2010
25.05.2010
Witam!
Proszę o wyjaśnienie zasad pisowni wyrazu Charlotte. Z tego, co wiem, [wynika, że – Red.] jeśli imię (anglojęzyczne przynajmniej) kończy się samogłoską, która zanika podczas wymowy, dodajemy polski przyrostek po apostrofie, np. ClarkeClarke’a. Dlaczego więc w wyrazie Charlotte (który wydaję się rządzić tymi samymi prawami, ponieważ e także zanika w wymowie) przyrostek dodawany jest bez apostrofu, np. Charlotta, Charlottcie, Charlottą?
Serdecznie dziękuję za odpowiedź
Pozdrawiam
Zrozumiałem, że taka odmiana została podana w jakimś słowniku. Niestety nie udało mi się ustalić w którym, proszę więc o bliższe informacje. Wspomniany zapis z apostrofem dotyczy niewymawianej samogłoski -e. Mógłby on dotyczyć tej nazwy, ale Charlotte to imię żeńskie kończące się w wymowie na spółgłoskę ([szarlot]), z akcentem na ostatnią sylabę, a w takim razie jest nieodmienne. Nazwa miasta pochodząca od tego imienia jest również nieodmienna.
Istnieje też imię Charlotta [szarlota] – wariant imienia o spolszczonym zakończeniu, dzięki czemu łatwo poddaje się odmianie. Trzeba też zwrócić uwagę na pisownię, bo w celowniku i miejscowniku powinno być Charlotcie.
Jan Grzenia
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego