Takie czasowniki w formie osobowej, jak powinien, może, musi oraz forma nieosobowa należy (także inne, nie będące przedmiotem pytania), wchodzą w skład czasowników tzw. modalnych, to znaczy wyrażających stosunek osoby mówiącej do tego, o czym ona mówi. Wypowiadając się na różne tematy, ludzie interpretują świat – w tym postępowanie własne i innych osób – w kategoriach obowiązku, przymusu, możliwości, konieczności itp., a także wolności człowieka (i różnego jej pojmowania) czy wyznawanego przez niego systemu wartości. Problem ma więc zakres szeroki, wykraczający znacznie poza kwestię znaczenia tych czasowników i poprawnego ich używania.
Ze znaczeniowo-pragmatycznego punktu widzenia można jednak spróbować wskazać najważniejsze cechy tych czasowników. I tak wypowiedzi typu „Jan może wziąć kredyt w banku” czy „Możemy wreszcie wyjechać” oznaczają, że osoba, o której mowa, zrobi to, jeśli zechce (nie ma obowiązku zrobienia tego, ale nie ma też przeszkód, które by jej to uniemożliwiały). Wypowiedzi z czasownikiem musi, np. „Muszę do końca tygodnia złożyć artykuł do druku”, wskazują na obowiązek wykonania czegoś, czego niewykonanie wiąże się na ogół z określonymi sankcjami. Podobne znaczenie ma czasownik należy, z tą jednak różnicą, że o ile czasownik musi dotyczy zwykle pojedynczych osób i sankcje będące konsekwencją niewykonania czegoś są najczęściej jasno określone (osoba, która tego nie zrobi, wie, na co się naraża), o tyle czasownikiem należy nazywamy obowiązki dotyczące ludzi w ogóle, czasem ludzi określonych grup zawodowych, wiekowych itp. Na przykład „Należy wykonywać polecenia przełożonych”, „Nie należy lekceważyć przepisów przeciwpożarowych”, „Należy słuchać się rodziców”. Powinności z kolei dotyczą większej liczby sfer działalności człowieka i są często formułowane w postaci tzw. sądów powinnościowych, które zawarte są na przykład i w Dekalogu, i w słownikach ortograficznych, i w podręcznikach dobrego wychowania. Możemy więc użyć sformułowań „Powinniśmy szanować innych”, „To zdarzenie w ogóle nie powinno mieć miejsca”, „Jan powinien zadbać o swój wygląd zewnętrzny”.