Cybersport czy e-sport?
rośnie popularność sportów elektronicznych, jak określa się profesjonalne rozgrywki w gry komputerowe, a czasem: gry będące przestrzenią zawodów. Nazwa ta bywa kontestowana – wciąż można napotkać konkurencyjne: cybersporty/cyberatletykę (wraz z cybersportowcami/cyberatletami jako synonimem gracza zawodowego), a także skrótowe, przejęte z angielskiego: esporty, e-sporty (oraz e[-]sportowców). Które z tych określeń stosować, których zaś lepiej unikać?
Z poważaniem
6.04.2016
6.04.2016
Szanowni Państwo,rośnie popularność sportów elektronicznych, jak określa się profesjonalne rozgrywki w gry komputerowe, a czasem: gry będące przestrzenią zawodów. Nazwa ta bywa kontestowana – wciąż można napotkać konkurencyjne: cybersporty/cyberatletykę (wraz z cybersportowcami/cyberatletami jako synonimem gracza zawodowego), a także skrótowe, przejęte z angielskiego: esporty, e-sporty (oraz e[-]sportowców). Które z tych określeń stosować, których zaś lepiej unikać?
Z poważaniem
Przedrostki cyber- i e- (ten drugi zapisywany z łącznikiem) mają podobne odniesienie, lecz nie można ich całkowicie z sobą utożsamiać.
Cyber- powstał jako skrót przymiotnika cybernetyczny, który (niech mi specjaliści wybaczą uproszczenie) w przybliżeniu odnosi się do tego, co oznacza związany z programowaniem, a w praktyce językowej (jakże różnej od rzeczywistości widzianej oczyma nauki) odnosi się do tego, co jest przekazywane przez sieć komputerową. W polszczyźnie utrwaliło się już wiele nazw z tym przedrostkiem: cyberprzestrzeń (‘przestrzeń wirtualna, świat Internetu’), cyberprzemoc (‘przemoc stosowana za pośrednictwem Internetu’), cybersklep (‘sklep internetowy’), cyberseks (‘seks uprawiany lub oferowany za pośrednictwem Internetu’), a nawet – cokolwiek to znaczy: cyberpunk (wszystkie notowane przez WSO).
Przedrostek e- wskazuje natomiast na inną niż tradycyjną (np. papierową, analogową) formę przekazu treści lub kontaktu z odbiorcą. Są więc e-zdjęcia, e-książki, e-porady językowe. Są też e-sklepy, które pewnie niczym się nie różnią od cybersklepów; jest e-biznes, e-bankowość, e-nauka – biznes, bankowość, nauka dostępne drogą elektroniczną.
W większości wypadków zatem oba przedrostki mogą się łączyć z tymi samymi wyrazami, czego przykładem jest para nazw: e-sklep i (chyba rzadziej stosowana) cybersklep. Dzieje się tak dlatego że to, co jest przekazywane przez Internet (czyli jest cyber-), jednocześnie ma postać elektroniczną (czyli jest e-).
Jeśli chodzi o sport „uprawiany” drogą elektroniczną, czyli w sieci, to zapewne poprawne są oba typy nazw, czyli cybersport (a także: cybersportowiec) i e-sport, e-sportowiec. To, który z nich wybierzemy, może zależeć od tego, co chcemy za ich pomocą zakomunikować: czy podkreślamy globalny, sieciowy charakter takiego sportu, czy to, że mamy do niego dostęp drogą elektroniczną.
Cyber- powstał jako skrót przymiotnika cybernetyczny, który (niech mi specjaliści wybaczą uproszczenie) w przybliżeniu odnosi się do tego, co oznacza związany z programowaniem, a w praktyce językowej (jakże różnej od rzeczywistości widzianej oczyma nauki) odnosi się do tego, co jest przekazywane przez sieć komputerową. W polszczyźnie utrwaliło się już wiele nazw z tym przedrostkiem: cyberprzestrzeń (‘przestrzeń wirtualna, świat Internetu’), cyberprzemoc (‘przemoc stosowana za pośrednictwem Internetu’), cybersklep (‘sklep internetowy’), cyberseks (‘seks uprawiany lub oferowany za pośrednictwem Internetu’), a nawet – cokolwiek to znaczy: cyberpunk (wszystkie notowane przez WSO).
Przedrostek e- wskazuje natomiast na inną niż tradycyjną (np. papierową, analogową) formę przekazu treści lub kontaktu z odbiorcą. Są więc e-zdjęcia, e-książki, e-porady językowe. Są też e-sklepy, które pewnie niczym się nie różnią od cybersklepów; jest e-biznes, e-bankowość, e-nauka – biznes, bankowość, nauka dostępne drogą elektroniczną.
W większości wypadków zatem oba przedrostki mogą się łączyć z tymi samymi wyrazami, czego przykładem jest para nazw: e-sklep i (chyba rzadziej stosowana) cybersklep. Dzieje się tak dlatego że to, co jest przekazywane przez Internet (czyli jest cyber-), jednocześnie ma postać elektroniczną (czyli jest e-).
Jeśli chodzi o sport „uprawiany” drogą elektroniczną, czyli w sieci, to zapewne poprawne są oba typy nazw, czyli cybersport (a także: cybersportowiec) i e-sport, e-sportowiec. To, który z nich wybierzemy, może zależeć od tego, co chcemy za ich pomocą zakomunikować: czy podkreślamy globalny, sieciowy charakter takiego sportu, czy to, że mamy do niego dostęp drogą elektroniczną.
Katarzyna Kłosińska, Uniwersytet Warszawski
