Dlaczego [o] nosowe to „a” z ogonkiem?

Aby rzetelnie odpowiedzieć na to pytanie, musiałabym przeprowadzić szczegółowy opis rozwoju polskich samogłosek nosowych od czasów prasłowiańskich do XVII wieku. Postaram się jednak ująć rzecz w jak największym skrócie – tak żeby wywód był przystępny. Otóż, najkrócej mówiąc, dzisiejsze [o] nosowe jest zapisywane jako „a z ogonkiem”, dlatego że głoska ta rozwinęła się z nosowego [a]. Inaczej mówiąc – między XIV a XVII wiekiem istniało nie [o] nosowe, lecz [a] nosowe – zapisywane różnie, między innymi za pomocą litery, której współczesnym odpowiednikiem jest „ą”.