Przypuszczam, że jest to „spadek” po starszych wydaniach tego lub innych słowników. W słowniku oksfordzkim (The New Oxford Dictionary od English) obie nazwy zapisano rozdzielnie. W Słowniku terminów muzyki rozrywkowej (A. Wolański, PWN, 2000) mamy wprawdzie pop-music, ale obok pop jazz, pop metal, pop rock. Na tym tle – zarówno angielskim, jak i polskim – zapis pop-music jest wyjątkiem.
Przypuszczam, że pisownię pop-music wybrano kiedyś z tego samego powodu, dla którego słowniki ortograficzne do dziś podają zapis cud-dziewczyna. Co innego dziewczyna cud, pisana ze spacją. Ta ostatnia jest jak lekarz chirurg, jak sikora bogatka, jak miasto Warszawa – na pierwszym miejscu ma człon nadrzędny (określany), na drugim podrzędny (określający). Odwrotny szyk komponentów jest nietypowy dla polszczyzny, dlatego cud-dziewczynę słowniki ortograficzne podają z dywizem (podobnie jak herod-babę). Ponieważ jednak napór obcych wyrażeń o niepolskim szyku składników jest bardzo silny, polszczyzna zaczęła je adaptować różnie, co znalazło wyraz w słownikach. Najnowszy WSO PWN radzi wręcz każde takie wyrażenie „traktować indywidualnie i sprawdzać w słowniku”. Oznacza to pogodzenie się z faktem, że tradycyjna reguła dotycząca cud-dziewczyn i herod-bab ma znaczenie właściwie już historyczne, a nowe zapożyczenia pisane są zgodnie z uzusem.