Epatować empatią
Kiedyś żyłem z zamiarem bycia dobrym, epatującym empatią, walczącym o zwierzęta, żyjącym dla wyższych idei człowiekiem. Dziś śmieszą mnie wszyscy, którzy próbują ratować świat. On jest już dawno martwy.
Czy jest to napisane poprawnie? Jeśli nie, to jak to napisać, by brzmiało dobrze? Wydaje mi się, że wydźwięk powyższego cytatu kole w ucho. Jednak proszę o odpowiedź.
Kłaniam się pięknie
Michał.
12.01.2016
12.01.2016
Mam pytanie dotyczące cytatu: Kiedyś żyłem z zamiarem bycia dobrym, epatującym empatią, walczącym o zwierzęta, żyjącym dla wyższych idei człowiekiem. Dziś śmieszą mnie wszyscy, którzy próbują ratować świat. On jest już dawno martwy.
Czy jest to napisane poprawnie? Jeśli nie, to jak to napisać, by brzmiało dobrze? Wydaje mi się, że wydźwięk powyższego cytatu kole w ucho. Jednak proszę o odpowiedź.
Kłaniam się pięknie
Michał.
Szanowny Panie,
pod względem gramatycznym cytowane zdania są poprawne – a pod względem semantyki razi mnie połączenie epatować empatią. Epatujemy, czyli: zadziwiamy, szokujemy, zdumiewamy, wywołujemy silne wrażenie – raczej rzeczami (np. fryzurą, ubiorem), umiejętnościami (np. sprawnością translatorską, wspaniałą grą na fortepianie, gdy chcemy, by nas podziwiano), cechami – zwykle negatywnymi (np. okrucieństwem, wulgarnym słownictwem itd.). Epatowanie zawiera w sobie chęć wzbudzenia silnych wrażeń i wywołania silnej reakcji zwrotnej – dlatego, moim zdaniem, nie pasuje do empatii.
Jeśli ktoś jest empatyczny, to ta jego cecha oczywiście nie wyklucza chęci wywoływania podziwu lub innej reakcji zwrotnej, lecz takie zestawienie jest, powiedzmy, nieprototypowe: empatię kojarzymy raczej z nastawianiem psychicznym, emocjonalnym na innych, a chęć wywoływania podziwu lub innej silnej reakcji zwrotnej wynika z psychicznego nastawienia na siebie.
Łączę wyrazy szacunku
pod względem gramatycznym cytowane zdania są poprawne – a pod względem semantyki razi mnie połączenie epatować empatią. Epatujemy, czyli: zadziwiamy, szokujemy, zdumiewamy, wywołujemy silne wrażenie – raczej rzeczami (np. fryzurą, ubiorem), umiejętnościami (np. sprawnością translatorską, wspaniałą grą na fortepianie, gdy chcemy, by nas podziwiano), cechami – zwykle negatywnymi (np. okrucieństwem, wulgarnym słownictwem itd.). Epatowanie zawiera w sobie chęć wzbudzenia silnych wrażeń i wywołania silnej reakcji zwrotnej – dlatego, moim zdaniem, nie pasuje do empatii.
Jeśli ktoś jest empatyczny, to ta jego cecha oczywiście nie wyklucza chęci wywoływania podziwu lub innej reakcji zwrotnej, lecz takie zestawienie jest, powiedzmy, nieprototypowe: empatię kojarzymy raczej z nastawianiem psychicznym, emocjonalnym na innych, a chęć wywoływania podziwu lub innej silnej reakcji zwrotnej wynika z psychicznego nastawienia na siebie.
Łączę wyrazy szacunku
Agata Hącia
