W „dużym zielonym słowniku”, czyli Nowym słowniku poprawnej polszczyzny PWN, podano, iż imię Salvatore jest nieodmienne (s. 1538). Należy uznać, iż tę samą zasadę powinniśmy zastosować do imienia Felice, które – podobnie jak poprzednie – jest imieniem włoskim o genezie łacińskiej i ma to samo zakończenie. Gwoli ścisłości muszę jednak dodać, iż imiona mające na końcu samogłoskę -e bywają nierzadko (i – zdaje się – coraz częściej) odmieniane. Uważam, iż do tego zwyczaju należy odnieść się ze zrozumieniem, skoro odmieniamy nazwiska o tym samym zakończeniu (np. Linde, Lindego). W związku z tym za dopuszczalny wariant uznaję przymiotnikową odmianę imion zakończonych na -e. Imiona będące przedmiotem naszego zainteresowania możemy wobec tego odmieniać następująco: MW. Felice, Salvatore, DB. Felicego, Salvatorego, C. Felicemu, Salvatoremu, NMs. Felicem, Salvatorem. Formy Salvatora, Salvatorowi itd. są poprawne, pod warunkiem że pochodzą od imienia Salvator.
Nie wiem, na czym opiera Pan przekonanie, iż Salvador to polska wersja imienia Salvatore. W istocie pierwsza to hiszpański, a druga to włoski wariant łacińskiego imienia chrześcijańskiego Salvator, które nigdy w Polsce nie zyskało popularności, choć znane było już w XIII w.