Forma drinek stanowi właściwe dla polszczyzny kolokwialnej zdrobnienie/ spieszczenie od rzeczownika drink (w zn. ‘porcja alkoholu zmieszana z innym alkoholem, napojem albo innymi dodatkiem’), por. np.

• Kawka czy drinek – co wybieracie w piątek?
• Na luzaku – w klapeczkach, cieplutko, do tego drinek i kupa humoru.
• Przedwalentynkowy drinek i krewetki? Bardzo proszę!
• Słodki drinek plus lód.
• Spacer, drinek i... zobaczymy.

Forma ta stanowi alternatywną postać dla takich zdrobnień, jak drincio, drinczek, drinczunio, drineczek, drineczuś, drinunio, drinusio, drinuś.

Podobnych konstrukcji słowotwórczych mamy we współczesnej polszczyźnie mówionej więcej, por. np. iphonek (obok: iphonik), samochodek (obok: samochodeczek, samochodunio, samochodusio, samochoduś, samochodzik, samochodzio).