Goethowie
moje pytanie dotyczy – zdawałoby się – formy potencjalnej, tj. mianownika liczby mnogiej od nazwiska Goethe. Spotkałam się z nią ostatnio w zdaniu: „Mam mu za złe tych Schillerów, Wagnerów, Goethech (Goethów?), tę całą niemiecką tłuszczę…”. Niestety po zajrzeniu do licznych słowników nie zdołałam uzyskać pewności odnośnie poprawności tej odmiany, gdyż forma w nich nie występuje. A więc Goethech, Goethów czy jeszcze inaczej?
Pozdrawiam i dziękuję.
26.04.2009
26.04.2009
Szanowni Państwo, moje pytanie dotyczy – zdawałoby się – formy potencjalnej, tj. mianownika liczby mnogiej od nazwiska Goethe. Spotkałam się z nią ostatnio w zdaniu: „Mam mu za złe tych Schillerów, Wagnerów, Goethech (Goethów?), tę całą niemiecką tłuszczę…”. Niestety po zajrzeniu do licznych słowników nie zdołałam uzyskać pewności odnośnie poprawności tej odmiany, gdyż forma w nich nie występuje. A więc Goethech, Goethów czy jeszcze inaczej?
Pozdrawiam i dziękuję.
Nazwiska męskie na -e, w liczbie pojedynczej odmienne przymiotnikowo, w liczbie mnogiej mają rzeczownikowe końcówki deklinacyjne, co Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN pokazuje np. w haśle Linde:
Przez analogię więc: „Schillerów, Wagnerów, Goethów…”.
Linde (…) M. Lindowie, DB. Lindów (nie: Lindych), C. Lindom (nie: Lindym), N. Lindami (nie: Lindymi), Ms. Lindach (nie: Lindych).
Przez analogię więc: „Schillerów, Wagnerów, Goethów…”.
Mirosław Bańko, PWN
