W nazwiskach obcych dobrze u nas zadomowionych zwykle dochodzi do pominięcia -e- w zakończeniu wyrazu, np. Hegel – Hegla. Często jednak głoskę tę zachowujemy, zwłaszcza w nazwiskach francuskich (Fernandel – Fernandela) i w nazwiskach rzadziej spotykanych, np. Kinkel – Kinkela. W związku z tym powstaje pytanie, czy nazwa Henkel, o niemieckiej genezie, jest „dobrze u nas zadomowiona”. Tu musimy się opierać na odczuciach subiektywnych, moim zdaniem – jeszcze nie jest, a w związku z tym najlepiej odmieniać Henkel – Henkela.