Imiesłowowy równoważnik zdania a czynność przyszła
Równoważnik i zdanie główne muszą wyrażać pewne relacje czasowe, których rodzaj zależy od typu użytego imiesłowu. Imiesłów przysłówkowy współczesny (-ąc) wskazuje zawsze czynność równoczesną z czynnością (przeszłą lub teraźniejszą) zdania głównego.
Czy w związku z tym poniższe zdania są niepoprawne?
O wiele lepiej zrobimy (czynność przyszła), nie rozmawiając o tym przy gościach.
Poczekam, aż drżąc z zimna, wyjdzie ze swojej kryjówki.
14.09.2017
14.09.2017
W NSPP znajduje się następująca zasada: Równoważnik i zdanie główne muszą wyrażać pewne relacje czasowe, których rodzaj zależy od typu użytego imiesłowu. Imiesłów przysłówkowy współczesny (-ąc) wskazuje zawsze czynność równoczesną z czynnością (przeszłą lub teraźniejszą) zdania głównego.
Czy w związku z tym poniższe zdania są niepoprawne?
O wiele lepiej zrobimy (czynność przyszła), nie rozmawiając o tym przy gościach.
Poczekam, aż drżąc z zimna, wyjdzie ze swojej kryjówki.
Rzeczywiście, zgodnie z przywołaną zasadą zdania te są niepoprawne. Można jednak sądzić, że zwyczaj językowy usankcjonował już (przynajmniej do pewnego stopnia) używanie imiesłowowych równoważników przy zdaniu nadrzędnym z orzeczeniem wskazującym na czynność przyszłą (czyli w formie czasu przyszłego lub trybu rozkazującego). Zdania typu: Podróżując po Europie, zwiedzi Paryż czy (szczególnie) Korzystając ze słownika, opisz… są już na tyle powszechne, że wydają się akceptowalne.
Katarzyna Kłosińska, Uniwersytet Warszawski