Interpunkcyjne „być albo nie być”

Interpunkcyjne „być albo nie być”
11.09.2017
11.09.2017
Szanowni Państwo,
1. Zastanawiam się, czy w zapisie bardzo potocznych i nieeleganckich form typu idź(,) pan(,) stąd (np. w dialogach w beletrystyce) powinniśmy traktować formę pan jako skrócony wołacz i wydzielać ją przecinkami.
2. Czy w tytule przekładu powieści A. Burgessa Diabeł nie państewko po słowie diabeł nie powinien stać przecinek? To, zdaje się, elipsa zdania: To diabeł, a nie państewko. Bez przecinka brzmi to raczej jak elipsa: Diabeł nie jest państewkiem.
Czytelnik
Ad 1. Występujących w funkcji wołacza form pan/pani, tudzież waćpan, waść itp., nie ujmuje się w przecinki, por.
Wypierdalaj pan z tą harmoszką! (M. Koterski, Dzień świra)
Boga się waćpan nie boisz? (P. Choynowski, O pięciu panach Sulerzyckich)

Ad 2. W powieści satyrycznej Diabeł nie państewko (Devil of a State) Anthony Burgess opisuje swoje doświadczenia z Brunei – państwa przezwanego Naraka od malajskiej nazwy piekła. Stąd też zapewne wyraz diabeł w tytule.
Wyrażenie, w którym spójnik nie występuje między dwoma rzeczownikami i które komunikuje, że osoba lub rzecz należąca do zakresu drugiego rzeczownika ma wyróżniające się cechy – pozytywne lub negatywne – wskazane przez pierwszy rzeczownik, nie wymaga przecinka, por.
Diabeł nie dziewczyna.
To cacko nie zegarek.
Wariat nie poeta.
Anioł nie człowiek.
Interpunkcja zmienia się, gdy wyrażenie zostaje przekształcone w wypowiedzenie złożone, por.
Mój pierwszy mąż to był anioł, nie człowiek.
Adam Wolański
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego