W potocznej polszczyźnie końcowe -ę jest wymawiane ustnie, np. [umyjśe], [vidzeće], [dajmi te deske]. W starannej wymowie możemy w tej pozycji usłyszeć samogłoskę unosowioną lub ustną, przy czym jeśli kilka kolejnych wyrazów kończy się w pisowni na -ę, to staranny mówca zwykle w którymś z nich zachowuje nosowość, np. [dajmi tę deske]. W sumie lepiej „niedonosowić” niż „przenosowić”. Pedantyczna wymowa nosowa każdego końcowego -ę jest rażąca, np. [umyjśę], [widzęćę].
Inaczej jest z wyrazami zakończonymi na -ą, te bowiem zawsze są wymawiane z samogłoską nosową na końcu.
Myślę, że Pani koleżanka, zajmująca się fonetyką, nie miała na myśli nic innego niż to, co tu napisałem.