Przyczyną jest najpewniej chwiejność odmiany takich imion w języku polskim, o czym nieraz już pisałem w poradni (proszę wpisać imię Jean do wyszukiwarki).
Za wzorcową trzeba uznać odmianę obu składników imienia złożonego, podobnie jak to jest w przypadku imion rodzimych, np. Anny Marii, Jana Pawła. W praktyce językowej przeważają formy z odmienianym tylko drugim składnikiem. Możemy to uznać za uzasadnione, skoro chodzi tu o imiona obce, w dodatku pisane z łącznikiem, którego nie stosujemy w przypadku naszych imion. Formy takie są też wygodniejsze w wymowie, m.in. dlatego, że krótsze o sylabę, co pewnie sprzyja ich upowszechnieniu się również w pisowni.
Mamy w takim razie możliwość wyboru, trzeba jedynie pamiętać, żeby w obrębie jednego tekstu stosować tylko jedną z form.