Kwestia poprawności nie ma tu istotnego znaczenia. Chodzi o to, że imiona osób obcej narodowości polszczymy rzadko, prawie w ogóle zaś nie stosujemy polskich odpowiedników imion osób żyjących współcześnie. Można wprawdzie pisać Jerzy Bush, Sylwiusz Berlusconi, lecz nie ma takiego zwyczaju. W związku z tym formy tego typu są stylistycznie nacechowane. W zależności od kontekstu odbiorcy mogą je uznać za stylizację archaizującą, dążenie piszącego do oryginalności, a nawet za wyraz lekkiej ironii pod adresem tak nazwanych osób.