Reguły polskiej pisowni rzeczywiście nie opisują sytuacji łączenia dwóch obcych przedrostków, z których jeden (e-) wymaga użycia łącznika. Mimo wszystko problem jest nieco sztuczny i nie zaburza faktycznej komunikacji.

Rzeczownik e-book ma w polszczyźnie dwa znaczenia: 1) ‘utwór piśmienniczy dostępny w formie pliku komputerowego z tekstem elektronicznym’; 2) ‘urządzenie z ekranem umożliwiające odczytanie takiego pliku’. W praktyce wydawniczo-księgarskiej pliki zawierające krótkie utwory piśmiennicze określane są mianem minibooków, por. np. K. Ziemiec, Niepokonani: Jasiek Mela. Minibook. Dla odmiany pliki z kilkoma lub nawet kilkunastoma utworami nazywane są multibookami, por. np. M. Leblanc, Arsène Lupin. 8 powieści i zbiorów opowiadań. Multibook. Z kolei kieszonkowe urządzenia, których przekątna ekranu wynosi mniej niż sześć cali, to miniczytniki e-booków. Jak zatem widać, użytkownicy polszczyzny radzą sobie w kwestiach nazewniczych i nie próbują – traktując doliterowo zasady pisowni – tworzyć nazw niefunkcjonalnych typu *minie-book.