Liczebnik w wyrażeniach matematycznych

Liczebnik w wyrażeniach matematycznych

29.09.2022
28.06.2018

1. Ułamki zwykłe

Odczytując ułamek zwykły, posługujemy się formułą „ile – których”. A zatem: siedemnaście czternastych, dwadzieścia pięć trzydziestych siódmych itp. Co w przypadku, gdy liczba w liczniku „kończy się” na 2, 3 lub 4, np. 22/15, 43/21, 64/42. Mówimy wszak dwie trzecie, trzy czwarte czy też cztery siódme (nie zaś dwa trzecich, trzy czwartych, cztery siódmych). Czy wobec tego poprawne formy to:

  • dwadzieścia dwie piętnaste,
  • czterdzieści trzy dwudzieste pierwsze,
  • sześćdziesiąt cztery czterdzieste drugie

czy też


  • dwadzieścia dwa piętnastych,
  • czterdzieści trzy dwudziestych pierwszych,
  • sześćdziesiąt cztery czterdziestych drugich.

2. Nierówności

x – 12 < 3

x odjąć dwanaście mniejszE od trzech, ale

x < 15

x mniejszE od piętnastu

czy

x mniejszY od piętnastu.


3. Nierówność z ułamkiem

3x < -5/12

trzy x mniejsze od minus pięciu podzielonych przez dwanaście

czy też

trzy x mniejsze od minus pięć podzielonego przez dwanaście.


3x < -1/12

trzy x mniejsze od minus jeden (jednego?) podzielonego przez dwanaście


4. Nierówność z sumą

5x < 23 + 11

pięć x mniejsze od dwudziestu trzech dodać jedenaście

czy też

pięć x mniejsze od dwadzieścia trzy dodać jedenaście


5. Przedziały

x należy do przedziału otwartego od minus dwie trzecie do nieskończoności

czy też

x należy do przedziału otwartego od minus dwóch trzecich do nieskończoności.


6. Zwrot:Nie pozostaje nam nic innego jak rozwiązać nierówność (rozwiązanie nierówności)?


7. Zwrot

Aby wyznaczyć iks, podzielmy…

Czy też

Aby wyznaczyć iksa, podzielmy…


8. Miary kątów


Chodzi o odmianę miar kątów.

25 stopni, ale

22, 23, 24 stopnie?

Czy w przypadku miar kończących się na 2, 3 lub 4 odmieniamy stopnie, a nie stopni.

Ad 1 i ad 8

Jeżeli w wyrażeniu matematycznym mamy liczebnik 2, 3, 4, 22, 23, 24, 32, 33, 34 itd., to wyrazy wchodzące z nim w związki składniowe zachowują się tak jak, wymaga tego tenże liczebnik. Poprawne formy zatem to:

  • dwadzieścia dwie piętnaste,
  • czterdzieści trzy dwudzieste pierwsze,
  • sześćdziesiąt cztery czterdzieste drugie
  • 22, 23, 24 stopnie.

Ad 2 i ad 7

Znaki niewiadomej lub zmiennej funkcji (x, y itd.) traktujemy jak rzeczowniki rodzaju nijakiego, dlatego poprawne wyrażenia to:

  • x odjąć dwanaście mniejsze od trzech, ale
  • x mniejsze od piętnastu
  • Aby wyznaczyć iks, podzielmy…

Ad 3 i ad 4

W wyrażeniach matematycznych liczebniki nieułamkowe są traktowane jak rzeczowniki rodzaju nijakiego, a zatem:

  • trzy x mniejsze od minus pięciu podzielonego przez dwanaście
  • trzy x mniejsze od minus jednego podzielonego przez dwanaście
  • pięć x mniejsze od dwudziestu trzech dodać jedenaście.

Ad 5

Na pytanie o formę wyrażenia minus dwie trzecie połączonego z wyrażeniem wymagającego dopełniacza nie potrafię odpowiedzieć. Intuicyjnie powiedziałabym: od minus dwie trzecie, ale gdyby liczba nie miała wartości ujemnej, użyłabym liczebnika w dopełniaczu: od dwóch trzecich. Nie znalazłam żadnej reguły, którą można tu zastosować.


Ad 6

Zwrot nie pozostaje nic innego, jak… łączy się z czasownikiem w bezokoliczniku, a zatem: Nie pozostaje nam nic innego, jak rozwiązać to zadanie.

Katarzyna Kłosińska, Uniwersytet Warszawski
  1. 29.09.2022
    Odnosząc się do punktu 5. chciałbym zauważyć, że w środowisku matematycznym raczej używa się drugiej formy, tj. „od minus dwóch trzecich”. Skoro mówimy o ułamkach i w przypadku dodatniego licznika korzystamy z dopełniacza, to tak samo traktujemy liczby ujemne. A dokładniej, mówimy o ułamku „(minus dwie) trzecie”, tj. „minus dwie” w liczniku. Stąd „od (minus dwóch) trzecich”. Chociaż dla niematematyków „minus dwie części całości” może brzmieć dziwnie, to dla matematyków nie jest to nic niezwykłego. Przynajmniej z mojego doświadczenia taka jest praktyka.
    dr Marcin Zygmunt, Instytut Matematyki, Uniwersytet Śląski
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego