Liczebników zbiorowych w połączeniu z niektórymi nazwami istot niedorosłych (np. dwoje dzieci, pięcioro piskląt) oraz niektórymi rzeczownikami z grupy pluralia tantum (np. dwoje nożyc, ośmioro drzwi) powinniśmy używać zawsze w tekstach oficjalnych – zarówno tych pisanych, jak i mówionych. Liczebniki zbiorowe są również konieczne wówczas, kiedy określamy liczbę osób różnopłciowych, np. czworo uczestników, nas troje, oboje rodzice, jedenaścioro wycieczkowiczów. Unikanie liczebników zbiorowych poprzez stosowanie rzeczowników odliczebnikowych typu: dwójka, trójka, czwórka itp., jest nie tyle przejawem potocyzacji języka, ile braku kompetencji językowo-stylistycznej.