Wyrazy te nie odmieniają się jednakowo: od Medyceusze tworzymy formę Medyceuszy (słowniki podają też wariant Medyceuszów, ale traktują go jako drugorzędny), od Walezjusze – Walezjuszów (w słownikach nie ma wariantu). To samo wahanie – czasem -szy, czasem -szów, a czasem jedno i drugie – dotyczy rzeczowników pospolitych, por. arkuszy, marszów i obocznie koszy lub koszów. Przyczyną tych różnic jest stwardnienie dawniej miękkiej spółgłoski [sz] zamykającej rzeczownik w rodzaju męskim. Dopóki była ona miękka, dopełniacz liczby mnogiej tworzono końcówką -i (tak jak dzisiaj np. koń – koni). Gdy stwardniała, w miejscu [i] pojawiło się [y]. Niektóre rzeczowniki przybrały jednak końcówkę -ów, właściwą rzeczownikom o twardym zakończeniu tematu fleksyjnego.