Współcześnie w odniesieniu do mieszkańców Żuław Wiślanych stosuje się obie formy – Żuławianin (r.ż. – Żuławianka) albo Żuławiak, por. np.

• Agnieszka Żur, Tożsamość kulturowa Żuławiaków
• Jeżeli chodzi o byłych Żuławian fryzyjskich, to do końca drugiej wojny światowej nie podejmowano tu prawie żadnych badań etnicznych czy językowych, ani też nie opracowano choćby zarysu miejscowej kultury ludowej.
• Pielęgnowanie wspólnych tradycji w nowej formie ułatwi zatarcie istniejących różnic i dopomoże z biegiem czasu do zespolenia Żuławian w jeden monolit etniczny.
• Pierwszy – jaka była kultura ludowa byłych Żuławian, ukształtowana głównie na podłożu fryzyjskim. Drugi – jak przedstawia się regionalna kultura obecnych, polskich Żuławian kształtująca się współcześnie od 1945 roku.
• Swoje wnioski z wywiadów z Żuławiakami zaprezentowali na sesji naukowej, jaka 15 listopada br. odbyła się w gdańskim Muzeum Narodowym.
• Szczyt rozkwitu tej ciekawej i bogatej kultury rodzimych Żuławian fryzyjskich przypada głównie na wiek XVIII.
• Zasmucił przedstawiony przez niego stosunek niedoinformowanych współczesnych Żuławiaków do zastanej rzeczywistości – na przykładzie losów cmentarza mennonickiego w Niedźwiedziówce.

Forma Żuławczyk – poświadczona w polszczyźnie już w 1664 r. i notowana jeszcze w 1916 r. w Słowniku ilustrowanym języka polskiego M. Arcta (t. 3, s. 681) – wyszła z użycia, co potwierdza poniższy cytat:

• Stąd ludność zamieszkującą ów region zwano ongiś Żuławczykami, a później Żuławianami.