Warto podkreślić, że podstawową nazwą tego kraju w języku polskim pozostaje Birma. Nie wiadomo wprawdzie, na jak długo, ponieważ pod wpływem angielskojęzycznych środków masowego przekazu mocno upowszechnia się forma Myanmar, sporadycznie spotkać można również formy pochodne od niej: Mianma, Mianmar i Mjanmar.
Zapis Myanmar jest zgodnym z ortografią angielską zapisem oryginalnej nazwy birmańskiej (alfabet stosowany w tym języku nie jest łaciński); Mianma, podobnie jak Mianmar i Mjanmar, to formy spolszczone.
Gdyby do oceny tych innowacji językowych zastosować kryterium narodowe, należałoby dać pierwszeństwo zapisowi Mianma, byłby on też zgodny ze zwyczajem polszczenia nazw państw i ich stolic. Z kolei Myanmar ma ogromną przewagę frekwencji w polskich tekstach, ponieważ formy spolonizowane stanowią zaledwie ok. 0,5 proc. użyć tej nazwy (ustaliłem to za pomocą wyszukiwarki Google). Międzynarodowy charakter tego wariantu nazwy może być – z innego punktu widzenia – uznany za jego zaletę. Interpretację sugestii, które dają encyklopedyści, musimy rozpocząć od obserwacji, że w Nowej encyklopedii powszechnej PWN (i w dwu innych sprawdzonych przeze mnie publikacjach o podobnym charakterze) od hasła Myanmar odesłano do Birma, brak zaś takiego odsyłacza od Mianma. Być może założono, a jak podane obliczenia pokazują – słusznie, że tą drogą chyba nikt nie będzie poszukiwał informacji o państwie nad Irawadi. W haśle Birma – istotnie – Mianma występuje przed Myanmar, ale najpewniej tylko dlatego, że taka jest kolejność alfabetyczna. Najważniejsza z encyklopedycznych sugestii jest zaś taka, że państwo to najlepiej nazywać Birmą.
Jeśli jednak istnieje problem wyboru pomiędzy Myanmar a Mianma, lepiej używać pierwszej z tych nazw.