NGO-izacja to zapożyczenie strukturalne z angielszczyzny. Stanowi wierne odwzorowanie angielskiej struktury NGO-isation (także w wersji: ngoisation). Wyraz składa się ze skrótowca NGO (od ang. non-governmental organization ‘organizacja pozarządowa’) oraz przyrostka -izacja, który – zarówno w angielszczyźnie, jak i w polszczyźnie – tworzy rzeczowniki nazywające procesy (por. też: ateizacja, dekomunizacja, kolektywizacja, modernizacja). Pisownia wyrazu jest zgodna z zasadami obowiązującymi w polszczyźnie. Dla zaznaczenia granicy między podstawą słowotwórczą i przyrostkiem w wyrazach utworzonych od skrótowców stosuje się łącznik (por. też: PTTK-owski, PSL-owiec; obocznie: petetekowski, peeselowiec).

Określenie terminologiczne NGO-izacja odnosi się do procesu profesjonalizacji, biurokratyzacji i instytucjonalizacji ruchów społecznych, których sposób działania przypomina formy właściwe dla tzw. NGOsów. Termin ten pojawił się w drugiej połowie XX w. w kontekście ruchów kobiecych organizowanych w Europie Zachodniej. Od lat 90. XX w. jest stosowany do opisu form organizowania się społeczeństwa obywatelskiego. Omawiany tu wyraz nie ma jednowyrazowego synonimu opartego na rodzimej podstawie słowotwórczej. Samo określenie NGOs ma rodzime ekwiwalenty w formie wyrażeń: organizacja pozarządowa oraz organizacja trzeciego sektora.