Zwykle jest tak, że nazwiska dobrze znane odmieniamy z pominięciem -e- w zakończeniu, np. Hegel – Hegla, Wankel – Wankla. I odwrotnie, w odmianie nazwisk słabo znanych zachowujemy tę głoskę, słusznie się obawiając, że odbiorcy mogliby mieć trudności z ustaleniem, jaka jest podstawowa forma nazwiska. W związku z tym w publikacjach przeznaczonych dla niespecjalistów lepiej odmieniać Nagela, o Nagelu, filozofom zaś można przedstawiać formy Nagla, o Naglu, bo pewnie wiedzą, o kogo chodzi. Najważniejsze, żeby zachować konsekwencję w użyciu określonych form w danym tekście.
Takie wahania nie są niczym niezwykłym, dotyczą też np. nazwisk Kinkel, Henkel. Jeśli jednak nadal ma Pani wątpliwości, proszę używać form Nagela, o Nagelu itp., nawet wśród filozofów.