Nazwisko Nadrzewia ma zakończenie -a, a zatem odmieniamy je jak rzeczownik żeński, którego temat kończy się spółgłoską miękką (np. [ć], [ź]), a zatem: Nie znam pana (pani) Nadrzewi, Dziękuję panu (pani) Nadrzewi, Widzę pana (panią) Nadrzewię, Idę z panem (panią) Nadrzewią.
Nazwisko to rzeczywiście może sprawiać kłopoty, ponieważ w jego wypadku nie działa mechanizm wzorca – nie mamy podobnych (czyli zakończonych na -a poprzedzone [w’]) nazw pospolitych, które moglibyśmy potraktować jako wzór. Wszystkie rzeczowniki pospolite, którą kończą się na (czyli [w’]) albo nie mają liczby pojedynczej (trzewia, odrzwia), albo – jako zapożyczone – w dopełniaczu liczby mnogiej przybierają -ii (szałwia – szałwii, rewia – rewii, endywia – endywii).