W nazwiskach polskich zakończonych na -el o postaci nietożsamej z rzeczownikiem pospolitym NAJCZĘŚCIEJ w przypadkach zależnych zachowuje się -e- (por. np. Korbel, D. Korbela; Lelewel, D. Lelewela). Są jednak nazwiska, które mają oboczny paradygmat odmiany (por. np. Pocięgiel, D. Pocięgla a. Pocięgiela, C. Pocięglowi a. Pocięgielowi, B. Pocięgla a. Pocięgiela, N. Pocięglem a. Pocięgielem, Ms. (o) Pocięglu a. Pocięgielu). Należałoby przyjąć, że przywołane w pytaniu nazwisko też ma taką wariantywną odmianę.