Pozwolę sobie uzupełnić powyższą poradę i zauważyć, że od kilku lat nazwy bazylik patriarchalnych zapisujemy zgodnie z zasadą ogólną. Oto fragment Pisowni słownictwa religijnego (R. Przybylska, W. Przyczyna, Tarnów 2011, s. 49), który o tym mówi: „18.2. Oficjalne nazwy własne arcybazylik i bazylik zapisujemy następująco: człon pierwszy – małą literą, a pozostałe (z wyjątkiem skrótów oraz wewnętrznych przyimków i spójników) – wielką”. Na s. 50 podane zostały m.in. następujące przykłady: bazylika Matki Bożej Większej (Włochy), bazylika Świętego Pawła za Murami/bazylika św. Pawła za Murami (Włochy), bazylika Grobu Świętego (Izrael). W przypisie zaś wyjaśniono: „W trzecim wydaniu Zasad pisowni słownictwa religijnego (2010) wskazano, że w przypadku bazylik większych człon gatunkowy bazylika wchodzi w skład nazwy własnej. RJP wykreśliła ten wyjątek z Zasad…, biorąc pod uwagę, że znajomość tej pisowni wymagała od przeciętnego użytkownika polszczyzny znacznej wiedzy pozajęzykowej. Dodatkowo sprawę komplikował fakt, że status zbliżony do rzymskokatolickich bazylik większych mają prawosławne kościoły katedralne. Utrzymanie pierwotnej normy wiązałoby się zatem z koniecznością stworzenia wykazu takowych prawosławnych katedr i dopisania ich do listy wyjątków, która mogłaby wówczas osiągnąć znaczne rozmiary”.
Z wyrazami szacunku