Gdy chodzi o nieistnienie czegoś albo nieobecność czegoś lub kogoś w jakimś miejscu, używamy konstrukcji nie ma, nie było, nie będzie, nie byłoby, (może) nie być. Jak widać z przykładów, forma nie ma wchodzi w szereg z formami zaprzeczonego czasownika być. W istocie bowiem nie ma ona nic wspólnego z czasownikiem mieć.
Różnica między nie ma i nie jest bywa czasem bardzo wyraźna. Zdanie „Nie ma sprawiedliwości na tym świecie” brzmi sensownie. Natomiast zdanie „Sprawiedliwość nie jest na tym świecie” jest dziwne i sugeruje, że sprawiedliwość, owszem, jest, ale w życiu pozagrobowym albo na innej planecie.