Nie tylko „Nie ma komu…” to dobry początek zdania, ale też np. „Nie ma z kim…”, „Nie ma czego…”, „Nie ma gdzie…”, „Nie ma po co…”. Por. „Nie ma z kim i nie ma gdzie mówić o kwestiach zasadniczych. O wartościach, celach, ich związkach i korelatach (…)” (Przegląd), „Smutno. Nie ma do kogo gęby otworzyć” (S. Mrożek, Polowanie na lisa). Wymienione konstrukcje można skracasć, np. „Dużo by się jeszcze chciało napisać, ale nie ma gdzie” (A. Bień, Listy z Łubianki). Odpowiednikiem nie ma w czasie przeszłym jest nie było, por. „Jak nie było do kogo strzelać, to rozstrzeliwano swoich” (J. Iwaszkiewicz, Sława i chwała).