W niektórych słownikach podana jest tylko forma krótsza, w innych obie, w różnej kolejności. Kwerenda w Korpusie Języka Polskiego PWN pokazuje, że formy te są równie częste, a porównanie liczby stron znalezionych przez wyszukiwarkę Google daje niewielką przewagą formie krótszej. Również wzgląd na analogię do innych czasowników o podobnej budowie (np. pieprzyć – pieprz, wietrzyć – wietrz, marszczyć – marszcz, choć pstrzyć – pstrzyj) oraz wzgląd na ekonomię opisu przemawiają za formą krótszą.
Jeśli coś można powiedzieć na korzyść formy dłuższej, to chyba to, że jako dłuższa może być odbierana jako bardziej ekspresywna. Z całą pewnością można ją dłużej wymawiać. Jeśli więc ktoś wierzy, że skuteczność słów zależy (w pewnych granicach!) od tego, ile czasu zajmuje ich wygłoszenie, to może sięgnąć po „Nie mądrzyj się!” w nadziei, że taki komunikat zabrzmi bardziej kategorycznie.