Problem, o który pyta korespondent Poradni, nie dotyczy normy językowej, lecz raczej poetyki normatywnej. Ona to bowiem narzucała określone normy stylistyczne i kompozycyjne utworom literackim. Reguły formułowane w ramach tej poetyki ograniczały jednak znacznie swobodę twórczą autorów, dlatego dawno została zarzucona. Nie można zatem powiedzieć, iż obowiązują współcześnie jakieś wytyczne określające miejsce rymów w układzie wersowym wiersza. Tradycyjnie wyróżnia się monorymy (układ AAAA), rymy parzyste (inaczej sąsiadujące; układ AABB), rymy krzyżowe (inaczej przeplatane; układ ABAB), rymy okalające (układ ABBA) oraz rymy nieregularne, w których wyrazy rymujące się nie tworzą żadnego układu. Rymy okalające przedzielane więcej niż dwoma wersami wydają się po prostu trudne w odbiorze słuchowym, uwidaczniają się jedynie podczas lektury wiersza z wydania drukowanego.