Nazwisko przywołanego w pytaniu amerykańskiego psychologa wymawia się: [makrej], z akcentem na ostatnią sylabę. Znając wymowę, bardzo łatwo dopasować właściwy wzorzec odmiany: D.B. -a, C. -owi, N. -em, Ms. -u. Kłopot sprawia natomiast zapis tejże odmiany, mamy bowiem do czynienia z sytuacją, w której grafemom <ae> odpowiada fonem /eɪ/, czyli dochodzi do całkowitego rozdźwięku między pisownią a wymową. Dlatego też większość autorów i redaktorów rezygnuje z odmiany tegoż nazwiska, poprzedzając je odmienionym imieniem, tytułem lub innym określeniem. Nieliczni, którzy decydują się zapisać ową odmianę, dodają końcówki fleksyjne po apostrofie, co nie jest uzasadnione w świetle dostępnych w słownikach ortograficznych reguł zapisu odmiany nazwisk obcych.