Przywołane w pytaniu nazwisko oraz inne podobne do niego sprawiają pewien kłopot, który już kilkakrotnie opisywaliśmy na stronach poradni, por. np. poradę pt. Batey jak Casey, Corey i Dudley, a nie Disney. Otóż wedle obowiązującej normy (w WSO reguła nr [243] 66.1) angielskie nazwiska zakończone w piśmie na -y po samogłosce – a więc i nazwisko Ramsay – powinny być odmieniane rzeczownikowo, a końcówki należy zapisywać bez apostrofu, por.

• D. Ramsaya
• C. Ramsayowi
• B. Ramsaya
• N. Ramsayem
• Ms. Ramsayu

Tego rodzaju odmiana sugeruje, że omawiane tu nazwisko wymawia się [ramzej]. Tymczasem tak nie jest. Nazwisko to w krajach anglojęzycznych jest wymawiane zazwyczaj jako [ˈɹæmzi] i ta wymowa jest także przenoszona na grunt polski. Oznacza to, że obecny w zakończeniu wyrazu angielski digrafem 〈ey〉 odpowiada fonemowi /i/, a co za tym idzie nazwa własna osobowa powinna mieć odmianę przymiotnikową, a polskie końcówki gramatyczne powinny być dopisywane w dopełniaczu, celowniku i bierniku po apostrofie, por.

• D. Ramsay’ego [ramziego]
• C. Ramsay’emu [ramziemu]
• B. Ramsay’ego [ramziego]
• N. Ramsaym [ramzim]
• Ms. Ramsaym [ramzim]

Ten przymiotnikowy sposób odmiany nazwiska Ramsay jest spotykany w polskim uzusie, lecz – trzeba to jasno powiedzieć – należy do rzadkości. Do chwili zmiany przepisów ortograficznych warto zapewne odwoływać się przy odmianie i jej zapisie do norm obecnych w słownikach ortograficznych.