Nazwy słowiańskie należy odmieniać. Dwie pierwsze mają formę przymiotników z końcówką -oje, w mianowniku i bierniku pozostawiamy je w formie transkrybowanej, w pozostałych wypadkach odmieniamy je tak jak polskie przymiotniki: Letnickoje, do Letnickiego, ku Letnickiemu, za/w Letnickim; Priwolnoje, do Priwolnego, ku Priwolnemu, za/w Priwolnym (inne przykłady w poradzie archiwalnej).
Trzecia nazwa też pochodzi od przymiotnika, wobec tego najlepiej stosować analogiczną odmianę: do Miedwieżjego, ku Miedwieżjemu, za/w Miedwieżjem. Możliwa jednak, przez analogię do Zaporoże, jest odmiana rzeczownikowa (w tym przypadku forma nazwy jest tradycyjna, zgodnie z transkrypcją z rosyjskiego powinno być Zaporożje). Można ją akceptować, pod warunkiem że będzie stosowana konsekwentnie (do Miedwieżja, ku/w Miedwieżju, za Miedwieżjem).