Rzeczywiście, pewna grupa zapożyczonych rzeczowników nieżywotnych z zakończeniem -ans oraz -ansa ma w mianowniku i bierniku liczby mnogiej końcówkę -e lub też końcówki oboczne -e/-y, por. np. alians (fr. alliance) – alianse, ansa (łac. ansa, prawdop. za pośr. fr. anse) – anse albo ansy, dyliżans (fr. diligence) – dyliżanse albo dyliżansy, fajans (fr. faïence) – fajanse, konwenans (fr. convenance) – konwenanse, rezonans (fr. résonance) – rezonanse, romans (fr. romance) – romanse albo romansy, seans (fr. séance) – seanse albo senansy, szansa (fr. chance) – szanse. Osobliwa końcówka -e to najprawdopodobniej wynik wpływów francuszczyzny na język polski w okresie od XVI do XIX stulecia.