Można nie lubić ukośnika i formę adresatywną żeńską podawać w nawiasie, można stosować jeszcze inne konwencje, np. Pan(i), ale ich skuteczność jest ograniczona, a natłok ukośników czy też nawiasów nie robi dobrego wrażenia, por. „Szanowny Panie (Szanowna Pani), zwracamy się do Pana (Pani) z pytaniem… Gdyby był(a) Pan(i) zainteresowany (zainteresowana)… wyślemy Panu (Pani)…”. Do tego dochodzi wątpliwość, czy w podobnych konstrukcjach umieszczać najpierw formę adresatywną męską, czy żeńską – a nie ma dobrej odpowiedzi na to pytanie (najlepiej byłoby użyć formy neutralnej płciowo).
Dlatego nie warto rezygnować z symetrycznej pod względem płci formy Państwo, która – choć referencyjnie mnoga – w sytuacji odbioru konkretnej wypowiedzi odnosi się na ogół do jednego adresata, gdyż każdy odbiera ją jako skierowaną do siebie: „Szanowni Państwo, zwracamy się do Państwa z pytaniem… Gdyby byli Państwo zainteresowani … wyślemy Państwu…”. Jeśli ktoś zwraca się do czysto męskiego grona, powinien oczywiście mówić Panowie, a do czysto żeńskiego – Panie. Gdy jednak nadawca nie wie nic o adresacie – poza tym, że jest on zbiorowy – forma Państwo jest uzasadniona.
W ankietach – o których Pan wspomina w pytaniu – formy Państwo, Państwa, Państwu itd. są jak najbardziej właściwe. Jeśli jednak ankieta jest kierowana do uczniów lub studentów, bardziej naturalna będzie forma 2. osoby. Podobnie w podręcznikach, i to nawet przeznaczonych dla osób dorosłych: „Powtórz wolno za lektorem, a następnie zapisz ze słuchu”.
Wątpliwości można mieć w wypadku ofert handlowych, zwłaszcza kierowanych do młodszego odbiorcy. Chęć zmniejszenia dystansu, nawiązania bardziej partnerskiej relacji skłania niektórych nadawców do użycia form 2. osoby i odpowiadających im zaimków Ty oraz Twój (Twoja). W reklamach 2. osoba jest powszechna, np. „Zadbaj o swoje włosy” (albo z angielskiego: „Zadbaj o Twoje włosy”, co czasem krytykowane, ale niepozbawione zalet). Większego dystansu wymaga oficjalna korespondencja.