Para ma nadzieję
Szanowni Państwo, chciałam zapytać, czy poprawna jest dość często spotykana konstrukcja: „Para jest gotowa zwolnić tempo swojego życia w Warszawie. Mają nadzieję, że znajdą mieszkanie (...)”. Czy jeżeli w pierwszym zdaniu rozpoczynamy od podmiotu w liczbie pojedynczej („para”, „rodzina”), a następnie używamy liczby mnogiej (która, jak zakładam, wynika z faktu, że i para, i rodzina, to więcej niż jedna osoba), budujemy wypowiedzi prawidłowo? Dziękuję.
Szanowna Pani,
między podmiotem a orzeczeniem powinna nastąpić tu zgoda formalna (nie: realna), co oznacza, że uzgadniamy formę orzeczenia z formą podmiotu (domyślnego), nie biorąc pod uwagę jego znaczenia. A zatem: Para jest gotowa zwolnić tempo swojego życia w Warszawie. Ma nadzieję, że znajdzie mieszkanie (...).
Z pozdrowieniami
