Wątpliwość, czy pisać don de Bobadilla, czy don Bobadilla, to chyba nie jedyny problem translatoryczno-redakcyjny. Otóż tytułu grzecznościowego don używało się w Hiszpanii (także we Włoszech i Portugalii) tylko w połączeniu z imieniem. W średniowieczu używali go członkowie rodziny królewskiej oraz książęta, z czasem rozszerzony został też na szlachtę i duchowieństwo. Nieprzypadkowo w różnego typu utworach – literackich, muzycznych i innych – pojawiają się postaci określane mianem don wraz z imieniem, np. Don Camillo, Don Carlos, Don Giovanni, Don Juan. Zapewne też o Pedrze de Bobadilli – postaci historycznej żyjącej w XV w. – mówiono don Pedro. Współcześnie określenie don, które znaczy tyle co \'pan\', też łączy się tylko z imieniem. Nazwisko (ewentualnie imię i nazwisko) poprzedza się określeniem señor.