Słowniki ortograficzne PWN podają oba zapisy jako równorzędne. Ś może więc być małe lub duże, ale P nie. Także samo Pismo, bez przymiotnika, piszemy w tym znaczeniu wielką literą, np. „Nikt nie śpiewał o szatanie i jego sprawkach, ale wszyscy chwalili Pana. Jak mówi Pismo: «Kto modli się śpiewem – dwakroć się modli»” (Niedziela). Wyjątkiem jest sfrazeologizowane już wyrażenie uczeni w piśmie, pisane zwykle małymi literami.