Pisownia cud lubelski, „cud lubelski”

Pisownia cud lubelski, „cud lubelski”
2.10.2017
2.10.2017
Szanowni Państwo,
zwracam się z pytaniem o pisownię nazw historycznych. Konkretnie chodzi mi o wydarzenie zwane cudem lubelskim. Obecnie pracuję nad książką na ten temat.
Najczęściej spotykany zapis to: „cud lubelski”, jednak właśnie tak pisano w aktach UB i MO, więc nie chciałabym tego powielać z wiadomych względów. Moim zdaniem należałoby pisać: Cud Lubelski – jako nazwa wydarzenia historycznego. Czy moja interpretacja będzie poprawna językowo?
Będę wdzięczna za odpowiedź.
Chodzi o wydarzenie religijne, które rozegrało się 3 lipca 1949 r. podczas ingresu bp. Piotra Kałwy w katedrze lubelskiej, kiedy to grupa wiernych dostrzegła łzy na kopii obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej znajdującym się w bocznym ołtarzu między kaplicą Najświętszego Sakramentu a prezbiterium. Od tej chwili zaczęto mówić o cudzie w katedrze lub cudzie w Lublinie, cudzie lubelskim, lubelskim cudzie, nierzadko ujmując w druku owe wyrażenia w cudzysłów, jak gdyby ubezpieczając się, że wiarygodność całego zdarzenia pozostawia mimo wszystko wątpliwości (Matka Boska Częstochowska stała się odtąd Matką Boską Płaczącą). Wydaje się, że w tej sytuacji trudno owe wyrażenia apelatywne (w czterech wariantach) traktować jako klasyczne nazwy własne i zapisywać wielkimi literami. Należy także odrzucić zapis Cud lubelski i „Cud lubelski”.
Maciej Malinowski, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego