Formą właściwą jest przymiotnik markowowski, utworzony przyrostkiem rozszerzonym -owski dodanym do nazwy osobowej Markow. Wielki słownik ortograficzny PWN pod red. E. Polańskiego (Warszawa 2017, s. 659) zamieszcza hasło Markow: Andriej Markow, jednak nie podaje adiectivum. Możemy się jednak podeprzeć nazwiskiem Szołochow: Michaił (a. Michał) Szołochow widniejącym w tym słowniku na s. 1119 i formami Szołochowowski (czyj?) i szołochowowski (jaki?). Słusznie zatem użyto słowa markowowski we fragmencie tekstu: „Proces stochastyczny X_tt nazywamy procesem markowowskim, jeśli dla każdego momentu t₀ prawdopodobieństwo dowolnego położenia systemu w przyszłości (t>t₀) zależy tylko od jego położenia w chwili t=t₀ i nie zależy od tego, w jaki sposób proces ten przebiegał w przeszłości. Mówimy, że jest to proces bez pamięci” (B. Filipowicz, Modele stochastyczne w badaniach operacyjnych, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1996, s. 27). W literaturze matematycznej należałoby zatem stawiać wyłącznie na słowo markowowski i wyeliminować z niej wariant markowski.