W uzusie można spotkać stosunkowo często przymiotnik: dalijski (jaki?) / Dalijski (czyj?), por. np.

• Centralnym elementem animacji są oczywiście przedstawione na obrazie archeologiczne reminiscencje, ale wystarczy zrobić parę kroków więcej i już widać dalijskie słonie na pajęczych nogach, charakterystyczne ptaki czy homarzy telefon. Fani malarza bez problemu rozpoznają te elementy, zapożyczone z innych dzieł.
• Czyż to nie najbardziej dalijski opis Dalijskich ilustracji?
• Dalijski geniusz objawiający się w każdej dziedzinie życia, która zwyczajna być nie mogła. W kreacji perfekcyjnie opracowanej przez Dalego i stworzonej po to, by być dostrzeżonym i zapamiętanym, czy było miejsce na prawdziwe uczucie i stworzenie relacji przepełnionej miłością?
• Dalijskie obsesje często dotyczyły stanów materii: lepkości, miękkości i rozkładu. Przedmioty, wzbogacając o trzeci wymiar fantastyczne metamorfozy znane z obrazów, spełniały nie mniej ważną funkcję: lepione z chleba „bezużyteczne i estetyczne” konstrukcje, pełne „autorytetu i ceremonialności” kule inwalidzkie, podpierające spotworniałe kończyny i czaszki, czy obiekty oniryczne, jak Wenus z szufladkami w boskim ciele.
• Na koniec trochę klasyki. Eksplodująca rafaelowska głowa to Dalijskie fascynacje strukturami atomowymi i Renesansem.
• Pierwszy, i niewątpliwie najbardziej godny uwagi, znajdujemy na słabo jeszcze zbadanych obszarach działalności Salvadora Dalego, mianowicie w jego pismach i spektakularnych wypowiedziach. Przez długi czas ta część jego dzieła, choć podstawowa, była w cieniu jego obrazów, teraz jednak wolno zaczyna się wynurzać z dżungli Dalijskiej twórczości.