Rodzimowierstwo słowiańskie to inaczej słowianowierstwo, od którego łatwo tworzy się derywat przymiotnikowy słowianowierczy. Przez analogię można napisać germanowierczy i bałtowierczy. Według mnie lepiej jest się posługiwać właśnie tymi słowami. Z punktu widzenia słowotwórczego dodanie formy słowiańsko- (germańsko-, bałtyjsko-) do przymiotnika rodzimowierczy i utworzenie złożeń błędem nie jest, ale powstaje pytanie, jak to zapisywać: łącznie (słowiańskorodzimowierczy, germańskorodzimowierczy, bałtyjskorodzimowierczy) czy z łącznikiem (słowiańsko-rodzimo-wierczy, germańsko-rodzimo-wierczy, bałtyjsko-rodzimo-wierczy)? Należałoby się raczej skłaniać ku temu drugiemu zapisowi przez wzgląd na pisownię staro-cerkiewno-słowiański czy staro-wysoko-niemiecki. Ortografia – jak widać – przemawia przeciwko eksperymentowaniu z derywacją przymiotnikową od wyrażeń rodzimowierstwo słowiańskie, rodzimowierstwo germańskie, rodzimowierstwo bałtyjskie.