Obce morfemy słowotwórcze -ator i -ant mają kilkuwiekową tradycję w polszczyźnie. Częstokroć formant -ator alternował z formantem -ant, tworząc rzeczowniki synonimiczne, np. w połowie XIX w. funkcjonowały następujące dublety: aspirant/aspirator, demonstrant/demonstrator, denuncjant/denuncjator, fabrykant/fabrykator. Z czasem któraś z form wychodziła z użycia albo dochodziło do tzw. repartycji znaczeniowych, tzn. różnicowało się znaczenie poszczególnych form. Bywało także i tak, że od początku zaznaczała się różnica znaczeniowa w obu formach, por. np. licytant (‘biorący udział w licytacji’) i licytator (‘prowadzący licytację’), symulant (w znaczeniu osobowym) i symulator (w znaczeniu nieosobowym). Sufiksy -ator i -ant charakteryzują się dość dużą aktywnością także we współczesnej polszczyźnie, por. np. konfabulant, bajerant, edukator, tatuator. Dominują w funkcji wykładników nazw osobowych subiektów czynności, czyli nazw osób wykonujących czynność. Podstawa słowotwórcza nazywa rodzaj wykonywanej przez dany subiekt czynności.
Rzeczowniki rewalidator i rewalidant nie są notowane przez większość nowo wydanych słowników języka polskiego, tudzież słowników specjalistycznych z dziedziny pedagogiki czy medycyny. Nie oznacza to wszakże, że nie są poprawne. Są właściwie utworzone pod względem słowotwórczym. Zaliczyć je można do współczesnych derywatów dwumotywacyjnych, tzn. ich podstawą jest czasownik nazywający czynność i/lub rzeczownik będący także nazwą czynności (por. rewalidator/rewalidant <- rewalidować // rewalidacja). W skład obu podstaw wchodzą łacińskie morfemy re- (‘znów’) oraz validus (‘silny, mocny, zdrowy’). Użycia tekstowe wskazują, że są to rzeczowniki synonimiczne, które oznaczają osobę prowadzącą zajęcia usprawniające zaburzone funkcje rozwojowe i intelektualne u osób niepełnosprawnych.
Rzeczowniki rewalidator i rewalidant nie mają statusu oficjalnych nazw zawodów ani specjalności. Nie występują w aktach prawa oświatowego ani medycznego. Pojawiają się zazwyczaj w sylwetkach pracowników instytucji oświatowych lub rehabilitacyjnych, którzy w ten sposób określają swoją specjalność, oraz w ogłoszeniach o pracę. Występują w następujących kolokacjach: rewalidator/rewalidant osób chorych, nauczyciel rewalidator/rewalidant, oligofrenopedagog rewalidator/rewalidant, pedagog rewalidator/rewalidant, specjalista rewalidator/rewalidant. Rzeczownik rewalidator ma większą frekwencję tekstową niż rewalidant.