Nazwiska męskie zakończone na -a poprzedzone spółgłoską [k] (w wypadku nazwisk obcych zapisywaną również jako c) odmieniają się według rzeczownikowej deklinacji żeńskiej (IV grupy). Przywołane w pytaniu nazwisko ma następujący paradygmat odmiany w liczbie pojedynczej:

• M. Roșca,
• D. Roșki,
• C. Roșce,
• B. Roșcę,
• N. Roșcą,
• Ms. (o) Roșce.

W dopełniaczu dochodzi do spolszczenia pisowni, ponieważ mamy wymianę głoskową [k] : [k’]. Nie jest to zjawisko odosobnione. Jeśli w którymś przypadku gramatycznym brzmienie głoski kończącej temat obcej nazwy własnej osobowej czy zapożyczonego wyrazu pospolitego jest w języku polskim inne niż w języku oryginalnym, wówczas zakończenie tej nazwy czy tego wyrazu piszemy zgodnie z pisownią polską, por. też np. Remarque (wym. [remark]) – z Remarkiem, remake (wym. [rimejk]) – z remakiem.