Prawdę mówiąc, nie jestem zwolenniczką metody, stosowanej w dydaktyce wczesnoszkolnej, klasyfikowania rodzajów w liczbie mnogiej na podstawie rodzajów w liczbie pojedynczej. Gdybym miała wybór, od początku uczyłabym, że rodzaj rzeczownika rozpoznaje się na podstawie formy towarzyszącego mu zaimka (nawet bez wprowadzania nazwy tej części mowy): te książki, te drzwi, te nauczycielki, te koty itd. – rodzaj niemęskoosobowy, ci panowie, ci bracia, ci nauczyciele, ci Polacy itd. – rodzaj męskoosobowy. Reguła jest prosta i intuicyjna, a przede wszystkim niezawodna.
Niestety, na ostatnie pytanie zawarte w liście, nie potrafię odpowiedzieć…