Podobny problem mamy z niektórymi polskimi nazwami, np. Szymbark. Źródłem problemu jest etymologia, ponieważ nazwy te wywodzą się z niemieckiego, a ich zakończenie powstało z wyrazu Berg „góra”. Nazwy niemieckie tego typu przyjmują końcówkę -u, np. do Heidelbergu, dlatego też używamy form do Rużomberku, Szymbarku.
W nazwach słowiańskich jednak zdecydowanie przeważa alternatywna końcówka, a że pochodzenia nazwy Rużomberk trudno się domyślić, traktuje się ją jak rodzimą. Również wpływ języka potocznego sprzyja formom do Rużomberka, Szymbarka. Formy takie pozwalają też zachować odmienność form dopełniacza i miejscownika.
W tej sytuacji trzeba uznać poprawność obu form, ze wskazaniem na -u.