Spójnik żeby wprowadza zdanie podrzędne, które wskazuje na cel tego, o czym mowa w zdaniu nadrzędnym. W zdaniu podrzędnym może wystąpić albo czasownik w formie bezokolicznika (por. np. żeby być…, żeby pojechać), albo w formie czasu przeszłego, przy czym czasowniki tego rodzaju wymuszają obligatoryjne dodanie końcówek osobowych czasu przeszłego do spójnika żeby (por. np. (ja) żebym był/ była, pojechał/ pojechała; (ty) żebyś był/ była, pojechał/ pojechała; (my) żebyśmy byli/ były, pojechali/ pojechały; (wy) żebyście byli/ były, pojechali/ pojechały). Obie konstrukcje są równie poprawne i mogą być stosowane wymiennie.

Należy ponadto odnotować, że przy bezokoliczniku być orzecznik musi przyjąć formę narzędnika (por. być szczęśliwą).

Reasumując, poprawne będą zdania w następującym brzemieniu:

• Żeby być szczęśliwą, musiałabyś mniej pracować.
• Żebyś była szczęśliwa, musiałabyś mniej pracować.