Powyższe pytanie, odnoszące się do jednostkowego problemu, skłoniło mnie do zabrania głosu i ukazania zagadnienia na nieco szerszym tle. Do tej pory słowniki ortograficzne nie poruszały właściwie sprawy użycia spacji międzywyrazowej, wyjątek stanowi tu Wielki słownik ortograficzny PWN, dostępny także w internecie. Niemniej zagadnienie to nie jest obce pracownikom branży wydawniczej. Długoletnia praktyka pozwoliła wypracować dość klarowne i funkcjonalne zasady posługiwania się tzw. odstępem. Otóż spacji nie stawia się między jednoliterowymi członami skrótu, z których każdy zakończony jest kropką, np. c.o. (nie: c. o.), k.p.a. (nie: k. p. a.). Podobnie nie stawia się spacji, gdy jeden ze skrótów liczy dwie litery, np. m.in. (nie: m. in.), c.wł. (nie: c. wł.). Jeżeli natomiast poszczególne skróty liczą dwie lub więcej liter, należy je oddzielić spacją, por. dz. cyt. (nie: dz.cyt.), op. cit. (nie: op.cit.), przyp. red. (nie: przyp.red.), prz. Chr. (nie: prz.Chr.). Wynika to – jak słusznie zauważa Jan Grzenia – li tylko ze względów praktycznych: by skróty liczące dwie, trzy litery nie rozdzielały się na kolejne wiersze, a skróty liczące więcej liter były łatwo podzielne na końcu wiersza.