Tillandsia to łacińska nazwa rodzajowa roślin jednoliściennych z rodziny bromeliowatych. Została nadana temu rodzajowi botanicznemu przez Karola Linneusza na cześć szwedzkiego botanika, doktora Eliasa Tillandza (1640–1693).
Nazwa ta ma swój zwyczajowy polski odpowiednik – oplątwa. Nie ma zatem konieczności polszczenia – w jakikolwiek sposób – łacińskiej jednostki taksonomicznej. Należy się posługiwać nazwą polską, także w tekstach specjalistycznych. W tych ostatnich tylko przy pierwszym wystąpieniu podajemy takson łaciński. Stałe posługiwanie się nazwami łacińskimi w przypadku istnienia polskich odpowiedników zwyczajowych uznawane jest za błąd nawet w literaturze naukowej.
O ugruntowanej obecności nazwy oplątwa w polszczyźnie świadczy ponadto występowanie dwuczłonowych nazw gatunkowych roślin z tego rodzaju, por. oplątwa niebieskawa (Tillandsia cyanea), oplątwa brodaczkowa (Tillandsia usneoides), oplątwa pastelowa (Tillandsia xerographica).
Poza wszystkim, wątpliwości poprawnościowe budzi posługiwanie się zasadami polszczenia łacińskich nazw własnych w odniesieniu do nazw pochodzących z języków nowożytnych, które zostały wtórnie zlatynizowane przez zamianę liter niewystępujących w alfabecie łacińskim (nie zawsze zresztą czyniono to konsekwentnie) oraz dodanie łacińskich zakończeń (ewentualnie z wymianą głoskową na końcu tematu), z czym mamy do czynienia w taksonach takich jak Tillandsia (nazwisko szwedzkie z łacińskim elementem -ia) czy Wawelia (polska nazwa wzgórza z łacińskim elementem -ia).